ਉਹ ਕਿਸੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਦੀ ਭਟਕਦੀ ਹੋਈ ਰੂਹ ਸੀ।
ਜਿਸ ਨੂੰ ਤੈਂ ਪਰਖ ਲਿਆ ਸਾਡੇ ਪਿੰਡ ਦੀ ਜੂਹ ਸੀ।
ਉਹ ਰੋਹੀ - ਬੀਆਂਬਾਨ ਵੀ ਗਾਹ ਆਈ ,
ਮੇਰੇ ਤੱਕ ਪੁੱਜਣ ਦੀ ਉਸ ਕੋਲ ਪੱਕੀ ਸੂਹ ਸੀ।
ਉਸ ਦੇ ਹੌਂਸਲੇ ਨੂੰ ਮੈਂ ਦਾਦ ਹਰ ਬਾਰ ਦੇਣੀ ਚਾਹੀ ,
ਜੋ ਕੱਲੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਨਾਲ ਸਬਦਾਂ ਦਾ ਸਮੂਹ ਸੀ।
ਮੈਂ ਉਦਾਸ ਹੋ ਜਾਨਾਂ ਮੈਂ ਉਸ ਨੂੰ ਹਰਫ਼ਾਂ 'ਚ ਪ੍ਰੋਣ ਵੇਲੇ ,
ਉਹ ਅਕਸਰ ਕਹਿ ਦੇਂਦੀ ਮੈਂ , ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਬਸ ਤੂੰ ਸੀ।
ਬਰਫ਼ ਦੀ ਸਿਲ ਚੋਂ ਘੜਿਆ ਤੇਰੀ ਸੋਚ ਦਾ ਦੀਵਾ,
ਤੂੰ 'ਕਾਤਿਲ' ਸੀ ਐਵੇਂ ਭਟਕਿਆਂ,ਬੱਸ ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਰੂਹ ਸੀ।
* ਹਰਜੀਤ ਕਾਤਿਲ ਸ਼ੇਰਪੁਰ
9680795479