ਕਹਾਣੀ ( ਲੀਡਰੀ ਲੂਡਰੀ )
ਵਜ਼ੀਰ ਸਿੰਘ 'ਸਤਿ ਸ੍ਰੀ ਆਕਾਲ' ਸੰਧੂ ਸਾਹਿਬ । 'ਸੰਧੂ ਸਾਹਿਬ' ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਤਾਂ ਤੁਹਾਡੀ , ਸਾਰਾ ਪਿੰਡ , "ਤੁਹਾਡਾ ਸਤਿਕਾਰ ਕਰਦਾ, ਸਲਾਮ ਠੋਕਦਾ" । ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਪਾਰਟੀ ਦਾ ਵੱਡਾ ਮੰਤਰੀ ਆਉਂਦਾ , ਤਹਾਨੂੰ ਨਾਲ ਬਿਠਾਇਆ ਜਾਂਦਾ । ਸਰਕਾਰੇ ਦਰਬਾਰੇ, ਤੁਹਾਡੀ ਪੂਰੀ ਸੁਣੀ ਜਾਂਦੀ । ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਪੁਲਿਸ ਵਾਲੇ ਵੀ , ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਲਾਮਾਂ ਠੋਕਦੇ ।
ਮੈਂ ਰੱਬ ਕਹਿਣਾ , ਕਿਤੇ ਰੱਬ , ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਲੀਡਰ ਬਣਾਂਦੇ , ਮੈਂ ਵੀ ਨਜ਼ਾਰੇ ਲਵਾਂ । ਜਿਵੇਂ ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ 'ਸੰਧੂ ਸਾਹਿਬ', 'ਸੰਧੂ ਸਾਹਿਬ' ਹੁੰਦੀ , ਇਵੇਂ ਕਿਤੇ , ਮੇਰੀ ਵੀ ਕਿਤੇ , "ਜੈ ਜੈ ਕਾਰ ਹੋਜੇ" , "ਰੱਬ ਦੀ ਸੌਂਹ ਨਜ਼ਾਰ ਆ ਜੇ'' ।
ਓ ਵਜ਼ੀਰ ਸਿਹਾਂ , "ਸਾਡੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਤਾਂ , ਇੱਕ ਖਿੱਦੋ ਵਰਗੀ " ! ਉਤੋਂ ਸੋਹਣੀ , ਅੰਦਰੋਂ ਲੀਰਾਂ ? ਇਹ ਸਲਾਮਾਂ ਤਾਂ ਮਤਲਬ ਦੀਆਂ । ਮੇਰਾ ਸਾਰਾ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਫੈਸਲਿਆਂ ਵਿਚ ਲੰਘ ਜਾਂਦਾ । ਕਈ ਵਾਰ ਤਾਂ , "ਰੋਟੀ ਵੀ ਨਸੀਬ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ" । ਅਫਸਰਾਂ ਨੂੰ ਸਿਫਾਰਸ਼ਾਂ ਕਰਾਂ , ਕੰਮ ਕਰਾਉਣੇ ਪੈਂਦੇ । ਪਰ , ਜਦੋਂ ਵੋਟਾਂ ਦਾ ਟਾਈਮ ਆਉਂਦਾ । ਸਾਰੇ ਲੀਡਰ ਬਣ ਜਾਂਦੇ , ਪੂਰੀਆਂ ਮਿੰਨਤਾਂ ਕਰਾਉਂਦੇ । ਸਾਰੇ ਕੀਤੇ ਕੰਮ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੇ । ਜਦੋਂ ਲੜਾਈ ਝਗੜਾ ਹੁੰਦਾ , ਓਦੋਂ ਰਾਤ ਦੇ ਬਾਰਾਂ ਬਾਰਾਂ ਵਜੇ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਸੌਣ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦੇ । ਜੇ ਇੱਕ ਪਿਛੇ ਚਲੇ ਜਾਈਏ , ਦੂਜਾ ਗੁਸੇ ਹੋ ਜਾਂਦਾ । ਪਿੰਡ ਦੇ ਕਈ ਲੋਕ ਤਾਂ , ਪਿੱਠ ਪਿੱਛੇ ਚੁਗਲੀਆਂ ਕਰਦੇ , ਗਾਲਾਂ ਕੱਢਦੇ ।
ਪੰਜ ਪੜੇ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ , ਹਰੇਕ ਆ ਕੇ ਕਹਿੰਦਾ , "ਮੈਨੂੰ ਸਰਕਾਰੀ ਨੌਕਰੀ ਲਵਾਦੇ" । ਸਰਕਾਰ ਕੋਲੇ , ਓਨਾਂ ਲਈ ਨੌਕਰੀਆਂ ਨਹੀਂ , ਜਿਹੜੇ ਡਿਗਰੀਆਂ ਡਿਪਲੋਮੇ ਕਰੀ ਫਿਰਦੇ । ਓਹ ਵਿਚਾਰੇ ਨੌਕਰੀ ਖਾਤਿਰ , ਟੈਂਕੀਆਂ ਤੇ ਚੜ੍ਹਦੇ , ਠੰਢਾ ਚ ਧਰਨੇ ਲਾਉਂਦੇ । ਇਹ ਪੰਜ ਦਸ ਪੜਿਆ ਨੂੰ , ਕਿਥੇ ਨੌਕਰੀ ਲਵਾਂ ਦੇਈਏ ।
ਭਰਾਵਾਂ , ਮੇਰੇ ਘਰਵਾਲ਼ੀ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਚਾਹ ਪਾਣੀ ਬਣਾਉਂਦੀ , ਖਪ ਜਾਂਦੀ । ਸਾਡੀ ਕਾਹਦੀ ਲੀਡਰੀ । ਲੋਕ ਨਹੀਂ ,ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦੇ । ਆਹ ਲੀਡਰੀ ਲੂਡਰੀ ਨਾਂ ਦੀ ਹੈ ।
ਸ਼ਿਵਨਾਥ ਦਰਦੀ