ਮਿੰਨੀ ਕਹਾਣੀ
" ਕਸਵੱਟੀ "
ਮੁੰਡੇ ਦੇ ਵਿਆਹ ਦੇ ਤੀਜੇ ਦਿਨ ਬਿਮਲਾ ਤੇ ਰਮੇਸ਼( ਪਤੀ-ਪਤਨੀ) ਨੇ ਅਲਮਾਰੀ ਵਿਚੋਂ ਇਕ ਨਵਾਂ ਬੈਗ ਕੱਢਿਆ ਤੇ ਉਸ ਬੈਗ ਚੋਂ ਸ਼ਗਨਾਂ ਵਾਲੇ ਸਾਰੇ ਲਿਫਾਫੇ ਬੈੱਡ ਤੇ ਢੇਰੀ ਕਰ ਲਏ ਤਾਂ ਕਿ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤਰ ਸੋਨੂੰ ਦੇ ਵਿਆਹ ਵਿੱਚ ਆਏ ਸ਼ਗੁਨ ਦਾ ਲੇਖਾ ਜੋਖਾ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕੇ। ਇਸ ਦੌਰਾਨ ਰਮੇਸ਼ ਨੇ ਲਿਫਾਫੇ ਵਿੱਚ ਆਏ ਸ਼ਗੁਨ ਦੀ ਰਕਮ ਨੂੰ ਇਕ ਕਾਪੀ ਤੇ ਨੋਟ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ।
ਉਸ ਨੇ ਪੰਜ ਸੌ ਦਾ ਸ਼ਗੁਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਲਈ ਇਕ ਪੇਜ ਲਗਾਇਆ ਤੇ ਇਸ ਤੋਂ ਵਧ ਸ਼ਗੁਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਲਈ ਇੱਕ ਦੂਜਾ ਪੇਜ। ਜਦੋਂ ਕਿ ਪੰਜ ਸੌ ਤੋਂ ਘੱਟ ਸ਼ਗੁਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਲਈ ਕਾਪੀ ਦੇ ਅਖੀਰ ਚ' ਇਕ ਅਲੱਗ ਪੇਜ ਲਾਇਆ। ਲਿਫਾਫਿਆਂ ਚ' ਆਏ ਸ਼ਗੁਨ ਦੀ ਰਕਮ ਨੂੰ ਕਾਪੀ ਤੇ ਚਾੜਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਬਿਮਲਾ ਤੇ ਰਮੇਸ਼ ਸ਼ਗੁਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਸੰਬੰਧੀ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਨ ਲੱਗੇ। ਕਾਫ਼ੀ ਦੇਰ ਤੱਕ ਉਹ ਦੋਵੇਂ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾਂ ਅਤੇ ਹੋਰ ਮਿਲਣ ਜੁਲਣ ਵਾਲਿਆਂ ਵਲੋਂ ਪਾਏ ਸ਼ਗੁਨ ਤੇ ਬਹਿਸ ਕਰਦੇ ਰਹੇ।
ਇਸ ਦੌਰਾਨ ਬਿਮਲਾ ਰਮੇਸ਼ ਨੂੰ " ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਅਗਲੀ ਵਾਰ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਮਿੰਟੂ ਦੇ ਵਿਆਹ ਦੀ ਰਿਸੈਪਸ਼ਨ ਰੱਖਣੀ ਹੈ ਤਾਂ ਜਿਹੜੇ ਲੋਕੀ ਪੰਜ ਸੌ ਤੋਂ ਘੱਟ ਸ਼ਗੁਨ ਪਾ ਕੇ ਗਏ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਾਰਡ ਭੇਜਣ ਦੀ ਲੋੜ ਈ ਨਹੀਂ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਅਜਿਹੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਕਿਸੇ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਵਿਚ ਆਪ ਜਾਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ।"
ਇਸ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਬਿਮਲਾ ਨੇ ਆਪਣੀ ਗੱਲ ਦੀ ਪ੍ਰੋੜਤਾ ਕਰਦਿਆਂ ਕਿਹਾ " ਰਾਜਪੁਰਾ ਵਾਲੇ ਸ਼ਰਮਾ ਜੀ ਹੀ ਵੇਖ ਲਵੋ ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਧੀ ਦੇ ਵਿਆਹ ਚ ਪੂਰੇ ਗਿਆਰਾਂ ਸੌ ਪਾ ਕੇ ਆਈ ਸੀ। ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਲਿਫਾਫੇ ਚੋਂ ਅੱਜ ਤਿੰਨ ਸੋ ਨਿਕਲਿਆ ਹੈ..!"
ਰਮੇਸ਼ ਨੇ ਗੱਲ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਤੋਰਦਿਆਂ ਕਿਹਾ " ਉਹ ਲੁਧਿਆਣਾ ਵਾਲੇ ਅਰੋੜਾ ਜੀ ਹੀ ਵੇਖ ਲਵੋ ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਦੇ ਵਿਆਹ ਤੇ ਇੱਕਲਾ ਗਿਆ ਸੀ ਪਰ ਸ਼ਗੁਨ ਦੇ ਪੂਰੇ ਸਵਾ ਪੰਜ ਸੋ ਪਾ ਕੇ ਆਇਆ ਸੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਾਰਾ ਟੱਬਰ ਵਿਆਹ ਚ' ਆਇਆ, ਪਰ ਲਿਫਾਫੇ ਚੋਂ ਕੇਵਲ ਚਾਰ ਸੌ ਨਿਕਲੇ ਹਨ "
ਫਿਰ ਬਿਮਲਾ ਨੇ ਰਮੇਸ਼ ਨੂੰ ਇਕ ਫੈਸਲਾਕੁੰਨ ਅੰਦਾਜ਼ ਚ' ਕਿਹਾ " ਮਿੰਟੂ ਦੇ ਪਾਪਾ ਮੈਂ ਤਾਂ ਕਹਿੰਦੀ ਹਾਂ ਕਿ ਅਜਿਹੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਤੋਂ ਕਿਸੇ ਵੀ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਵਿਚ ਸੱਦਣ ਦੀ ਲੋੜ ਨਈਂ..ਦਰਅਸਲ ਇਹ ਲੋਕ ਵਰਤਣ ਦੇ ਲਾਇਕ ਹੀ ਨਹੀਂ..."
******************
ਅੱਬਾਸ ਧਾਲੀਵਾਲ