ਕਵੀਆਂ ਦਾ ਸ਼ਹਿਰ
ਮੈਂ ਕਵੀਆਂ ਦਾ ਇੱਕ ਸ਼ਹਿਰ ਵਸਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ ,
ਧਰਤੀ ਨੂੰ ਜੰਨਤ ਬਣਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ ।
ਕਿਤੇ ਮੱਤ ਨਿਆਣੀ ਤੁਰਜੇ ਨਾ ਰਾਹ ਨਸ਼ਿਆਂ ਦੇ,
ਮੈਂ ਹਰ ਹੱਥ ਦੇ ਵਿੱਚ ਕਲਮ ਫੜਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ ।
ਮੈਂ ਕਵੀਆਂ ਦਾ ਇੱਕ ਸ਼ਹਿਰ ਵਸਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ ।
ਬੱਚਾ ਬੱਚਾ ਸ਼ਹਿਰ ਮੇਰੇ ਦਾ ਕਵੀ ਹੋਵੇ ,
ਮੈਂ ਰੁੱਖਾਂ ਤੋਂ ਵੀ ਗ਼ਜ਼ਲ ਗਵਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ।
ਮਹਿਫ਼ਲ ਦੇ ਵਿੱਚ ਦੇ ਕੇ ਸੱਦਾ ਹਵਾਵਾਂ ਨੂੰ,
ਮੈਂ ਸਭ ਦੇ ਮਨ ਦੇ ਭਾਵ ਸੁਣਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ ।
ਮੈਂ ਕਵੀਆਂ ਦਾ ਇੱਕ ਸ਼ਹਿਰ ਵਸਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ ।
ਫੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਕੋਈ ਤੋੜ ਸਕੇ ਨਾ ਰਾਹ ਜਾਂਦਾ,
ਮੈਂ ਟਾਹਣੀ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਤ ਬਣਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ ।
ਜਜ਼ਬਾਤਾਂ ਦੀ ਖਾਦ ਪਾ ਪਾਣੀ ਹੰਝੂਆਂ ਦਾ ,
ਮੈਂ ਐਸੇ ਕੁਝ ਕਿਰਦਾਰ ਉਗਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ ।
ਮੈਂ ਕਵੀਆਂ ਦਾ ਇੱਕ ਸ਼ਹਿਰ ਵਸਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ ।
ਗੂੰਗੇ ਗਾਵਣ ਗੀਤ ਤੇ ਅੰਨ੍ਹੇ ਪੜ੍ਹਨ ਕਿਤਾਬਾਂ ਨੂੰ ,
ਮੈਂ ਬੋਲਿਆਂ ਨੂੰ ਸੰਗੀਤ ਸੁਣਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ।
ਸਭ ਕਾਲਮਾਂ ਨੂੰ ਹੋਵੇ ਬਖ਼ਸ਼ਿਸ਼ ਅੱਲ੍ਹਾ ਦੀ ,
"ਵੀਰਪਾਲ "ਹਕੀਕਤ ਸਭ ਦੇ ਖਾ ਬਣਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ ।
ਮੈਂ ਕਵੀਆਂ ਦੇ ਇੱਕ ਸ਼ਹਿਰ ਵਸਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ ।
ਵੀਰਪਾਲ ਕੌਰ ਭੱਠਲ