ਇੱਕ ਕੁੜੀ
ਜੋ ਸੱਜਰੀ ਮੋਈ
ਨਾ ਏਧਰ ਦੀ ਨਾ
ਓਧਰ ਦੀ ਹੋਈ
ਓਸ ਕੁੜੀ ਦੇ
ਸਨ ਵੱਖਰੇ ਹਾਸੇ
ਹਾਸੇ ਵੀ ਸਨ
ਜਿਉਂ ਫੁੱਲ ਪਤਾਸੇ
ਜਦ ਵੀ ਵੇਖੀ
ਓਹ ਹੱਸਦੀ ਆਉਂਦੀ
ਸੀ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਵੀ
ਪਿਆਰ ਜਿਤਾਉਂਦੀ
ਗੋਰੇ ਮੁੱਖ 'ਤੇ
ਸੀ ਡੂੰਘੇ ਟੋਏ
ਕਈ-ਕਈ ਗੱਭਰੂ
ਵਿੱਚ ਡੁੱਬ ਕੇ ਮੋਏ
ਓਹ ਕੁੜੀ ਤਾਂ
ਨਾ ਆਪਣੇ ਘਰ ਹੈ
ਹੁਣ ਰੱਬ ਦੇ ਘਰ ਹੈ
ਹੁਣ ਜਦ ਕੋਈ
ਆਸੇ-ਪਾਸੇ ਵੇਖੇ
ਹੁਣ ਪੈਣ ਭੁਲੇਖੇ।