ਪਿੱਛੇ ਬੀਤੇ ਸਮੇਂ ਤੇ ਝਾਤ ਮਾਰੀਏ

ਪਿੱਛੇ ਬੀਤੇ ਸਮੇਂ ਤੇ ਝਾਤ ਮਾਰੀਏ                                 

  ਕਰੋਨਾ  ਅਤੇ ਕਰੋਨਾ ਦੇ ਭੈਣ ਭਰਾਵਾਂ ਨੇ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਜਿਊਣਾ ਔਖਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਥਾਲੀਆਂ ਵਿਚੋਂ ਹੁਣ ਰੋਟੀ ਵੀ ਗਾਇਬ ਹੋਣ ਲੱਗੀ ਹੈ।ਪਰ ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਪੈਸੇ ਹਨ, ਸਰਕਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਬੈਠੇ ਹਨ ਜਾਂ ਨੀਤੀਆਂ ਬਣਾਉਣ ਵਾਲੀ ਬਾਬੂਸ਼ਾਹੀ ਨੂੰ ਇਹ ਦਰਦ ਅਤੇ ਸਮੱਸਿਆ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆ ਰਹੀ।ਜੇਕਰ ਅਸੀਂ ਕੁੱਝ ਦਹਾਕੇ ਪਿੱਛੇ ਝਾਤ ਮਾਰਦੇ ਹਾਂ ਤਾਂ ਸਿਸਟਮ ਅਤੇ ਸਿਆਸਤ ਵੱਖਰੀ ਸੀ।ਮੈਨੂੰ ਯਾਦ ਹੈ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਪੜ੍ਹਦੇ ਸੀ ਤਾਂ ਸਰਕਾਰੀ ਸਕੂਲਾਂ ਵਿੱਚ ਸਰਕਾਰੀ ਹਸਪਤਾਲਾਂ ਤੋਂ ਟੀਕੇ ਲਗਾਉਣ ਆਉਂਦੇ ਸਨ।ਕਦੇ ਮਿਆਰ ਬੁਖਾਰ (ਟਾਈਫਾਈਡ)ਦੇ ਟੀਕੇ ਲੱਗਣੇ।ਕਦੇ ਲੋਚਦੇ ਲੱਗਣੇ ਅਤੇ ਕਦੇ ਕੋਈ ਹੋਰ ਦਵਾਈ ਦੇਣ ਆਉਂਦੇ ਸੀ।ਮੈਨੂੰ ਯਾਦ ਹੈ ਪੂਰੀ ਕਲਾਸ ਮਾਸਟਰ ਜੀ ਲੈਕੇ ਜਾਂਦੇ ਸਨ।ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਉਦੋਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਸਰਟੀਫਿਕੇਟ ਨਹੀਂ ਸਨ ਦਿੱਤੇ ਜਾਂਦੇ ਅਤੇ ਨਿਆਂ ਅਸੀਂ ਕਿੱਧਰੇ ਮੁੱਖ ਮੰਤਰੀ ਜਾਂ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਦੀ ਫੋਟੋ ਲੱਗੀ ਵੇਖੀ ਸੀ।ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਸਿਆਸਤ ਵਿੱਚ ਇੰਨਾ ਨਿਘਾਰ ਆ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਹੁਣ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਕੋਈ ਸਿਆਸਤ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਆ ਰਿਹਾ।           ਮੈਨੂੰ ਹੈਰਾਨੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਕੈਂਸਰ ਨਾਲ ਮਰਨ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਵੱਲ ਕੋਈ ਧਿਆਨ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦਾ।ਕਦੇ ਪੰਜਾਬ ਤੋਂ ਬੀਕਾਨੇਰ ਜਾਂਦੀ ਰੇਲਗੱਡੀ ਨੂੰ ਜਾਕੇ ਵੇਖ ਲੈਣ।ਉਸਦਾ ਨਾਮ ਹੀ ਕੈਂਸਰ  ਟਰੇਨ ਪੈ ਗਿਆ ਹੈ।ਕੈਂਸਰ ਨੇ ਘਰਾਂ ਦੇ ਘਰ ਤਬਾਹ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਹਨ।ਕਰੋਨਾਂ ਵਰਗੀ ਤਬਾਹੀ ਹੀ ਹੈ।ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਪ੍ਰਵਾਹ ਹੀ ਨਹੀਂ।ਕਦੇ ਹੈਪੇਟਾਈਟਸ ਨਾਲ ਮਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ।ਕਾਲੇ ਪੀਲੀਏ ਅਤੇ ਲੀਵਰ ਦੀਆਂ ਬੀਮਾਰੀਆਂ ਨਾਲ ਮਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਬਾਰੇ ਸੋਚਿਆ ਹੀ ਨਹੀਂ ਕਿਸੇ ਨੇ।ਪ੍ਰਾਈਵੇਟ ਹਸਪਤਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਇਲਾਜ ਕਰਵਾਉਣ ਦੇ ਚੱਕਰ ਵਿੱਚ ਕਰਜਾਈ ਹੋਏ ਲੋਕਾਂ ਬਾਰੇ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਸੋਚ ਰਿਹਾ ਹਕੀਕਤ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਲੋਕ ਕਰੋਨਾ ਨਾਲ ਵੀ ਮਰ ਰਹੇ ਹਨ ਅਤੇ ਹੋਰ ਬੀਮਾਰੀਆਂ ਨਾਲ ਵੀ।ਲੋਕ ਤਾਂ ਇਲਾਜ ਲਈ ਕਰਜ਼ੇ ਤੋਂ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨ ਹੋਕੇ ਖੁਦਕੁਸ਼ੀਆਂ ਵੀ ਕਰਦੇ ਹਨ।ਕਿਸੇ ਸਿਆਸਤਦਾਨ ਨੇ ਕਦੇ ਸਰਕਾਰੀ ਹਸਪਤਾਲਾਂ ਦੀ ਹਾਲਤ ਸੁਧਾਰਨ ਦੀ ਗੱਲ ਹੀ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ।