ਉਰਦੂ ਕਵਿਤਾ
ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਸ਼ਾਹ
ਹੈਂ ਕਹਤੇ ਨਾਨਕਸ਼ਾਹ ਜਿਨਹੇਂ ਵਹ ਪੂਰੇ ਹੈਂ ਆਗਾਹ ਗੁਰੂ।
ਵਹ ਕਾਮਿਲ ਰਹਬਰ ਜਗ ਮੇਂ ਹੈਂ ਯੂੰ ਰੌਸ਼ਨ ਜੈਸੇ ਮਾਹ ਗੁਰੂ।
ਮਕਸੂਦ ਮੁਰਾਦ, ਉਮੀਦ ਸਭੀ, ਬਰ ਲਾਤੇ ਹੈਂ ਦਿਲਖ਼ਵਾਹ ਗੁਰੂ।
ਨਿਤ ਲੁਤਫ਼ੋ ਕਰਮ ਸੇ ਕਰਤੇ ਹੈਂ ਹਮ ਲੋਗੋਂ ਕਾ ਨਿਰਬਾਹ ਗੁਰੂ।
ਇਸ ਬਖ਼ਸ਼ਿਸ਼ ਕੇ ਇਸ ਅਜ਼ਮਤ ਕੇ ਹੈਂ ਬਾਬਾ ਨਾਨਕ ਸ਼ਾਹ ਗੁਰੂ।
ਸਬ ਸੀਸ ਨਵਾ ਅਰਦਾਸ ਕਰੋ, ਔਰ ਹਰਦਮ ਬੋਲੋ ਵਾਹ ਗੁਰੂ।੧।
ਹਰ ਆਨ ਦਿਲੋਂ ਵਿੱਚ ਯਾਂ ਅਪਨੇ ਜੋ ਧਿਆਨ ਗੁਰੂ ਕਾ ਲਾਤੇ ਹੈਂ।
ਔਰ ਸੇਵਕ ਹੋਕਰ ਉਨਕੇ ਹੀ ਹਰ ਸੂਰਤ ਬੀਚ ਕਹਾਤੇ ਹੈਂ।
ਗਰ ਅਪਨੀ ਲੁਤਫ਼ੋ ਇਨਾਇਤ ਸੇ ਸੁਖ ਚੈਨ ਉਨਹੇਂ ਦਿਖਲਾਤੇ ਹੈਂ।
ਖ਼ੁਸ਼ ਰਖਤੇ ਹੈਂ ਹਰ ਹਾਲ ਉਨਹੇਂ ਸਬ ਤਨ ਕਾ ਕਾਜ ਬਨਾਤੇ ਹੈਂ।
ਇਸ ਬਖ਼ਸ਼ਿਸ਼ ਕੇ ਇਸ ਅਜ਼ਮਤ ਕੇ ਹੈਂ ਬਾਬਾ ਨਾਨਕ ਸ਼ਾਹ ਗੁਰੂ।
ਸਭ ਸੀਸ ਨਵਾ ਅਰਦਾਸ ਕਰੋ, ਔਰ ਹਰਦਮ ਬੋਲੋ ਵਾਹ ਗੁਰੂ।੨।
ਜੋ ਆਪ ਗੁਰੂ ਨੇ ਬਖ਼ਸ਼ਿਸ਼ ਸੇ ਇਸ ਖ਼ੂਬੀ ਕਾ ਇਰਸ਼ਾਦ ਕੀਆ।
ਹਰ ਬਾਤ ਹੈ ਵਹ ਇਸ ਖ਼ੂਬੀ ਕੀ ਤਾਸੀਰ ਨੇ ਜਿਸ ਪਰ ਸਾਦ ਕੀਆ।
ਯਾਂ ਜਿਸ-ਜਿਸ ਨੇ ਉਨ ਬਾਤੋਂ ਕੋ ਹੈ ਧਿਆਨ ਲਗਾਕਰ ਯਾਦ ਕੀਆ।
ਹਰ ਆਨ ਗੁਰੂ ਨੇ ਦਿਲ ਉਨਕਾ ਖ਼ੁਸ਼ ਵਕਤ ਕੀਆ ਔਰ ਸ਼ਾਦ ਕੀਆ।
ਇਸ ਬਖਸ਼ਿਸ਼ ਕੇ ਇਸ ਅਜ਼ਮਤ ਕੇ ਹੈਂ ਬਾਬਾ ਨਾਨਕ ਸ਼ਾਹ ਗੁਰੂ।
ਸਭ ਸੀਸ ਨਵਾ ਅਰਦਾਸ ਕਰੋ, ਔਰ ਹਰਦਮ ਬੋਲੋ ਵਾਹ ਗੁਰੂ।੩।
ਦਿਨ ਰਾਤ ਜਿਨਹੋਂਨੇ ਯਾਂ ਦਿਲ ਬਿਚ ਹੈ ਯਾਦੇ-ਗੁਰੂ ਸੇ ਕਾਮ ਲੀਆ।
ਸਭ ਮਨ ਕੇ ਮਕਸਦ ਭਰ ਪਾਏ ਖ਼ੁਸ਼-ਵਕਤੀ ਕਾ ਹੰਗਾਮ ਲੀਆ।
ਦੁਖ-ਦਰਦ ਮੇਂ ਅਪਨਾ ਧਿਆਨ ਲਗਾ ਜਿਸ ਵਕਤ ਗੁਰੂ ਕਾ ਨਾਮ ਲੀਆ।
ਪਲ ਬੀਚ ਗੁਰੂ ਨੇ ਆਨ ਉਨਹੇਂ ਖ਼ੁਸ਼ਹਾਲ ਕੀਆ ਔਰ ਥਾਮ ਲੀਆ।
ਇਸ ਬਖ਼ਸ਼ਿਸ਼ ਕੇ ਇਸ ਅਜ਼ਮਤ ਕੇ ਹੈਂ ਬਾਬਾ ਨਾਨਕ ਸ਼ਾਹ ਗੁਰੂ।
ਸਭ ਸੀਸ ਨਵਾ ਅਰਦਾਸ ਕਰੋ, ਔਰ ਹਰਦਮ ਬੋਲੋ ਵਾਹ ਗੁਰੂ।੪।
ਯਾਂ ਜੋ-ਜੋ ਦਿਲ ਕੀ ਖ਼ਵਾਹਿਸ਼ ਕੀ ਕੁਛ ਬਾਤ ਗੁਰੂ ਸੇ ਕਹਤੇ ਹੈਂ।
ਵਹ ਅਪਨੀ ਲੁਤਫ਼ੋ ਸ਼ਫ਼ਕਤ ਸੇ ਨਿਤ ਹਾਥ ਉਨਹੀਂ ਕੇ ਗਹਤੇ ਹੈਂ।
ਅਲਤਾਫ਼ ਸੇ ਉਨਕੇ ਖ਼ੁਸ਼ ਹੋਕਰ ਸਬ ਖ਼ੂਬੀ ਸੇ ਯੇ ਕਹਤੇ ਹੈਂ।
ਦੁਖ ਦੂਰ ਉਨਹੀਂ ਕੇ ਹੋਤੇ ਹੈਂ ਸੌ ਸੁਖ ਸੇ ਜਗ ਮੇਂ ਰਹਤੇ ਹੈਂ।
ਇਸ ਬਖਸ਼ਿਸ਼ ਕੇ ਇਸ ਅਜ਼ਮਤ ਕੇ ਹੈਂ ਬਾਬਾ ਨਾਨਕ ਸ਼ਾਹ ਗੁਰੂ।
ਸਭ ਸੀਸ ਨਵਾ ਅਰਦਾਸ ਕਰੋ, ਔਰ ਹਰਦਮ ਬੋਲੋ ਵਾਹ ਗੁਰੂ।੫।
ਜੋ ਹਰਦਮ ਉਨਸੇ ਧਿਆਨ ਲਗਾ ਉਮੀਦ ਕਰਮ ਕੀ ਧਰਤੇ ਹੈਂ।
ਵਹ ਉਨ ਪਰ ਲੁਤਫ਼ੋ ਇਨਾਇਤ ਸੇ ਹਰ ਆਨ ਤਵੱਜੈ ਕਰਤੇ ਹੈਂ।
ਅਸਬਾਬ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਔਰ ਖ਼ੂਬੀ ਕੇ ਘਰ ਬੀਚ ਉਨਹੀਂ ਕੇ ਭਰਤੇ ਹੈਂ। ਆਨੰਦ ਇਨਾਇਤ ਕਰਤੇ ਹੈਂ ਸਬ ਮਨ ਕੀ ਚਿੰਤਾ ਹਰਤੇ ਹੈਂ।
ਇਸ ਬਖ਼ਸ਼ਿਸ਼ ਕੇ ਇਸ ਅਜ਼ਮਤ ਕੇ ਹੈਂ ਬਾਬਾ ਨਾਨਕ ਸ਼ਾਹ ਗੁਰੂ।
ਸਭ ਸੀਸ ਨਵਾ ਅਰਦਾਸ ਕਰੋ, ਔਰ ਹਰਦਮ ਬੋਲੋ ਵਾਹ ਗੁਰੂ।੬।
ਜੋ ਲੁਤਫ਼ ਇਨਾਇਤ ਉਨਮੇਂ ਹੈਂ ਕਬ ਵਸਫ਼ ਕਿਸੀ ਸੇ ਉਨਕਾ ਹੋ।
ਵਹ ਲੁਤਫ਼ੋ ਕਰਮ ਜੋ ਕਰਤੇ ਹੈਂ ਹਰ ਚਾਰ ਤਰਫ਼ ਹੈ ਜ਼ਾਹਿਰ ਹੋ। ਅਲਤਾਫ਼ ਜਿਨਹੋਂ ਪਰ ਹੈਂ ਉਨਕੇ ਸੌ ਖ਼ੂਬੀ ਹਾਸਿਲ ਹੈਂ ਉਨਕੋ।
ਹਰ ਆਨ 'ਨਜ਼ੀਰ' ਅਬ ਯਾਂ ਤੁਮ ਭੀ ਬਾਬਾ ਨਾਨਕ ਸ਼ਾਹ ਕਹੋ।
ਇਸ ਬਖ਼ਸ਼ਿਸ਼ ਕੇ ਇਸ ਅਜ਼ਮਤ ਕੇ ਹੈਂ ਬਾਬਾ ਨਾਨਕ ਸ਼ਾਹ ਗੁਰੂ।
ਸਭ ਸੀਸ ਨਵਾ ਅਰਦਾਸ ਕਰੋ, ਔਰ ਹਰਦਮ ਬੋਲੋ ਵਾਹ ਗੁਰੂ।੭।
(ਕਾਮਿਲ = ਮੁਕੰਮਲ, ਸੰਪੂਰਨ। ਰਹਬਰ = ਰਸਤਾ
ਵਿਖਾਉਣ ਵਾਲੇ। ਮਾਹ = ਚੰਦ। ਮਕਸੂਦ ਮੁਰਾਦ =
ਮਨਚਾਹੀ ਇੱਛਾ। ਅਜ਼ਮਤ = ਸ਼ਾਨ। ਇਰਸ਼ਾਦ = ਉਪਦੇਸ਼
ਦਿੱਤਾ। ਤਾਸੀਰ =ਪ੍ਰਭਾਵ। ਮਕਸਦ = ਮਨੋਰਥ, ਇੱਛਾ।
ਹੰਗਾਮ = ਸਮੇਂ ਤੇ। ਸ਼ਫ਼ਕਤ = ਮਿਹਰਬਾਨੀ। ਗਹਤੇ =
ਫੜਦੇ। ਅਲਤਾਫ = ਮਿਹਰਬਾਨੀ। ਤਵੱਜੈ = ਧਿਆਨ
ਦੇਣਾ। ਵਸਫ਼ = ਗੁਣਗਾਨ।)
""""""""""""""""""""""
ਮੂਲ : ਨਜ਼ੀਰ ਅਕਬਰਾਬਾਦੀ
ਲਿਪੀ : ਪ੍ਰੋ. ਨਵ ਸੰਗੀਤ ਸਿੰਘ